Święty Wawrzyniec Russo (1559-1619) nie miał łatwego życia. Z początku wychowywał się w biednej rodzinie, szybko stracił ojca i trafił do sierocińca pod opiekę zakonników. Trafił później do Franciszkanów Konwentualnych, gdzie miał okazję zdobyć wykształcenie konieczne do przyjęcia święceń kapłańskich. Stał się w niedługim czasie kapłanem diecezjalnym i posługiwał u swojego stryja w Wenecji. Tam również, przez krótki czas, odpowiadał za formowanie kleryków, ale w jego sercu było palące pragnienie zupełnego oddania się Bogu, a obecne jego życie wydawało mu się niewystarczające, aby to pragnienie spełnić.

Pragnienie całkowitego oddania Bogu sprawiło, że trafił do zakonu ojców kapucynów. Zapragnął też poznawać słowo Boże jak najpełniej i najgłębiej, dlatego przełożeni wysłali go na studia gdzie się nauczył greki, łaciny, hebrajskiego, chaldejskiego i aramejskiego, żeby jak najwięcej wynieść dla duchowego pożytku ze świętych tekstów.

Jako człowiek nie tylko pobożny, ale gruntownie wykształcony, posiadał w zakonie wiele wysokich i odpowiedzialnych funkcji, jednak jego serce szukało cały czas przede wszystkim chwały Bożej. Nie zatrzymywał się na pozycjach i zaszczytach, ale ciągle szukał w tym woli Bożej. Kiedy na Węgrzech wybuchła wojna z turkami, podobnie jak kiedyś św. Jan Kapistran, wielki dobrodziej Królestwa Polskiego, ruszył na przedzie wojsk z krzyżem, wierząc, że krzyż jest najlepszym orężem w walce z nieprzyjaciółmi Chrystusa.

Dostrzegał wiele nadużyć i niski poziom moralny kleru i zakonników, dlatego postanowił dokonać zmiany, przez nawrócenie serca i wzbudzanie gorliwości, która miała wypływać z miłosnego przywiązania do Chrystusa. Przemierzył całą Europę pieszo, zakładał klasztory i reformował zastane w złym stanie moralnym. W Czechach, a szczególnie w Pradze, na jego kazania schodziło się całe miasto i okolice. W ich wyniku nastąpiła cała seria nawróceń z husytyzmu na wiarę katolicką.

Kanonizował go papież Leon XIII, a został ogłoszony Doktorem Kościoła przez św. Jana XIII, który nadał mu tytuł „Doctor Apostolicus”.

Najbardziej rozkochany był w Eucharystii, którą nazywał: „moim niebem na ziemi”.

Papież Benedykt XVI powiedział o nim: „Wawrzyniec zwracał się także do najprostszych wiernych, nie posiadających wielkiego wykształcenia, w przekonujących słowach przypominając wszystkim, że życie musi być spójne z wyznawaną wiarą. Kapucyni i inne zakony położyli wielkie zasługi w dziele odnowy życia chrześcijańskiego, docierając do najgłębszych warstw społeczeństwa ze świadectwem życia i nauczaniem”.

Ks. Dawid Tyborski

Boże, Ty dla chwały swojego imienia i zbawienia ludzi udzieliłeś świętemu Wawrzyńcowi, kapłanowi, ducha rady i męstwa, † daj nam za jego wstawiennictwem w tym duchu poznawać, co należy czynić, * i wypełniać poznane zadania. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, † który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.