(…) miłosierdzie jest istotą orędzia ewangelicznego, jest imieniem samego Boga, obliczem Boga, jakie objawił w Starym Przymierzu, a w pełni w Jezusie Chrystusie, wcieleniu miłości stwórczej i odkupieńczej. To miłość miłosierna opromienia także oblicze Kościoła i wyraża się zarówno w sakramentach, zwłaszcza w sakramencie pojednania, jak przez dzieła miłości, wspólnotowe i indywidualne. Wszystko to, co Kościół mówi i czyni, wyraża miłosierdzie, jakim Bóg otacza człowieka, a zatem nas. Kiedy Kościół zmuszony jest przywołać jakąś zapoznaną prawdę lub wskazać na zdradę dobra, czyni to zawsze przynaglany miłosierną miłością, by ludzie mieli życie i by mieli je w obfitości. (por. J 10, 10)
Z Bożego miłosierdzia, które napełnia serca pokojem, rodzi się autentyczny pokój na świecie, pokój między narodami, różnymi kulturami i religiami.
Jan Paweł II stał się apostołem miłosierdzia Bożego (…) całe jego posłannictwo w służbie prawdy o Bogu i o człowieku oraz pokoju na świecie zawiera się w tym orędziu, jak on sam powiedział w Krakowie – Łagiewnikach w 2002 r., podczas konsekracji wielkiego sanktuarium Bożego Miłosierdzia:
«Nie ma dla człowieka innego źródła nadziei, jak miłosierdzie Boga».
Jego przesłanie, podobnie jak przesłanie św. Faustyny, wskazuje zatem na oblicze Chrystusa — najwyższe objawienie miłosierdzia Boga. Nieustanna kontemplacja tego oblicza jest dziedzictwem, które nam pozostawił i które my z radością przyjmujemy i sobie przyswajamy.
Źródło:
https://caritas.pl/blog/2024/04/07/76524/
https://www.bible.com/pl/reading-plans/25920-zobacz-boza-milosc/day/1