W tygodniu liturgicznym wyróżnia się dni powszednie oraz niedziele.

Dni powszednie są to wszystkie dni tygodnia następujące po niedzieli.

Niedziela jest pierwszym dniem tygodnia (Mt 28,1; Mk 16,2.9; Łk 24,1) i równocześnie cotygodniowym świętem upamiętniającym zmartwychwstanie Jezusa. Jest ona także najstarszym i pierwszym dniem świątecznym w religii chrześcijańskiej. Ze względu na swoje szczególne znaczenie niedziela ustępuje tylko uroczystościom oraz świętom Pańskim, przy czym niedziele Adwentu, Wielkiego Postu i Okresu Wielkanocnego mają przed nimi pierwszeństwo. Uroczystości wypadające na te niedziele przenosi się na poniedziałek, chyba że zbieżność zachodzi w Niedzielę Palmową albo w Niedzielę Zmartwychwstania Pańskiego. W tym dniu Kościół obchodzi misterium paschalne zgodnie z tradycją apostolską wywodzącą się od samego dnia Zmartwychwstania Chrystusa. Dlatego niedziela jest pierwotnym dniem świątecznym.

Na niedzielę zasadniczo nie wyznacza się na stałe innego obchodu. Wyjątki od tego to:

• w niedzielę w czasie oktawy Narodzenia Pańskiego obchodzi się święto Świętej Rodziny;
• w niedzielę po dniu 6 stycznia obchodzi się święto Chrztu Pańskiego;
• w niedzielę po Wielkanocy obchodzi się Święto Miłosierdzia Bożego;
• w niedzielę po Zesłaniu Ducha Świętego obchodzi się uroczystość Najświętszej Trójcy;
• w ostatnią niedzielę zwykłą obchodzi się uroczystość Jezusa Chrystusa, Króla Wszechświata.
• CIEKAWOSTKA – tam gdzie uroczystość Objawienia Pańskiego, Wniebowstąpienia i Najśw. Ciała i Krwi Chrystusa nie obchodzi się jako święto nakazane, należy je wyznaczyć na niedzielę, która stanie się ich własnym terminem, w następujący sposób:
  • Objawienie Pańskie na niedzielę wypadającą między 2 a 8 stycznia;
  • Wniebowstąpienie na 7 niedzielę Okresu wielkanocnego;
  • Uroczystość Najświętszego Ciała i Krwi Chrystusa na niedzielę po Najświętszej Trójcy.