Ludgarda ur. się w Tonges na terenie Belgii w 1182 r. Gdy miała 12 lat, rodzice oddali ją na wychowanie do klasztoru sióstr benedyktynek św. Katarzyny w okolicach Limburga.
Dziewczyna nie chciała być zakonnicą. Dopiero objawienie się Chrystusa skłoniło ją do pozostania w klasztorze. W wieku 18 lat złożyła śluby zakonne. Po pięciu latach została przeoryszą.
Pragnąc jeszcze bardziej się umartwiać, przeniosła się do surowszego zakonu sióstr cysterek w Aywières w pobliżu Brukseli. Prowadziła życie ascetyczne, pełne modlitwy. Miała przeżycia mistyczne spotkań z Chrystusem, Maryją oraz duszami czyśćcowymi.
Słynęła z daru uzdrawiania chorych i nawracania grzeszników. Była prekursorką nabożeństwa do Najświętszego Serca Jezusowego. Zachowała się słynna „Modlitwa Dworu Niebieskiego”, która została objawiona Świętej Lutgardzie. W 1235 r. straciła wzrok.
Zmarła 16 czerwca 1246 r. w Aywières w Belgii. Jej relikwie spoczywają w Bass-Ittre. Jest patronką niewidomych i niepełnosprawnych.
Źródło:
https://www.niedziela.pl/artykul/101984